Depremzede kadından tüyler ürperten sözler: ”Evin içine bomba düşmüş gibiydi”

Hatay’da depreme yakalanıp Burdur’daki Gençlik ve Spor Bakanlığına ait yurda yerleştirilen ve sağ kolunda yüzde 60 engeli bulunan İpek Köse, yaşadıklarını gözyaşları içerisinde anlattı. İpek Köse konuşmasında, "O gün evde misafirlerimiz vardı. Saat 00.30 gibi gittiler. Onlar gittikten sonra çocuklarımı uyuttum. Saat 01.00’e doğru gökyüzü bembeyaz oldu. Gökyüzünü öyle görünce eşime, yarın okul açılıyor ama çocukları göndermesek mi dedim. Eşim de bana ’Yat uyu Allah büyüktür’ dedi. Deprem anında uyandığımızda sanki evin içine bomba düşmüş gibiydi. Yani tavandan taşlar yağıyor, avize düşüyor, televizyon devriliyor. Ondan sonra soba devrildi yere ateş parçaları düşmeye başladı. O anda bir oğlumu tuttum tam dışarı kaçacağım bizim duvar eğildiği için kapı sıkışmış, açamadık. Eşim kapıyı kırdı o şekilde çıkabildik. Çıkarken de merdivenler yavaş yavaş yıkılmaya başlıyordu. Eşim diğer oğlumu almak için içeriye yöneldiğinde konsol ve vitrinin oğlumun üzerine düştüğünü görmüş. Hemen içeriye girip konsol ile vitrini kaldırarak oğlumu da kurtardı” dedi.

“Çocuklarım üşüdüğü için eve tekrar girip eşya almak zorunda kaldım”

Dışarı çıktıktan sonra çocukları üşüdüğü için tekrar eve girip eşya aldığını belirten Köse, “Dışarı çıktığımızda bir baktık çatıdaki su deposu arabamızın üzerine düşmüş, ezmiş arabayı. Çocukları arabanın bagajına koydum. Üşüdükleri için ’Ya Allah’ dedim evin içine girdim tekrar. Evin içinden mont, çorap ve sürükleyerek battaniye getirdim. Çocukları bagajda battaniyeye sardım. Biz de arabanın içine oturduk. Ardından bir deprem daha geldi. Zaten o depremden sonra artık ayakta duran bir tane bile ev kalmamıştı. Çok yağmur yağıyordu. Herkes ağlıyordu. Kimi cenazesinin önünde ağlıyordu, kimi çocuğu, annesi, babası enkaz altında kalmış ona ağlıyordu. Kabus gibiydi o gün. Neye üzüleceğimizi bilmiyoruz. Sevdiklerimizin öldüğüne mi, evimizi kaybettiğimize mi bilmiyorum” açıklamasına yer verdi.

“Hayatımız çok güzeldi, bir anda alt üst oldu”

Kolundan yüzde 60 engelli olduğunu belirten Köse, “Hayatımız eskiden çok güzeldi, bir anda alt üst oldu. Ne yapacağımızı bilmiyoruz. Depremden sonra 5 gün Hatay’da kaldık; çünkü cenazelerimiz vardı. Onların enkazdan çıkarılmasını bekledik. Onları defnettikten sonra yardımseverler köyde dolaşırken beni gördüler. Yanımıza gelip ’neye ihtiyacın var’ diye sordular. Ben de hiçbir şey istemiyorum sadece bu cehennemden kurtarın beni dedim. Onlar da bize bilet aldılar Allah razı olsun” dedi.

Birçok yakınını kaybetti

Kaybettiği yakınlarından da bahseden Köse; “Depremde eşimin amcası ve ailesi, kuzenlerim, ablam, yeğenlerim, hatta yeğenimin biri askerden yeni gelmişti, hiçbirini görmeden, nerede olduklarını bilmeden, nereye defnedildiler onu bile göremeden buraya gelmek zorunda kaldık. Sadece öldüklerini biliyoruz” ifadelerine yer verdi.

“Tek derdim çocuklarımı kurtarmak ve onları ısıtmaktı”

Depremden sonra dışarıda gördüğü manzarayı da anlatan İpek Köse, “ Çok yağmur yağıyordu. Etrafta gördüğümüz tek şey taş yığınlarıydı. Sağda solda hep ev eşyaları vardı. İnanın ne olduğunu bile anlamadık. O ana ait hatırladığım tek şey evimin merdivenleri yıkılıyordu. Çok şaşırmıştık. O anda tek derdim çocuklarımı kurtarmaktı. Dışarıya çıktıktan sonra da çocuklarımı ısıtmaktı” dedi.

“Burada bize çok iyi bakıyorlar”

Gençlik ve Spor Bakanlığına ait yurtta kendilerine çok iyi bakıldığını dile getiren İpek Köse, "Burada bize çok iyi bakıyorlar Allah razı olsun. Her şeyimizi baştan aşağıya karşıladılar. Ama bize ev lazım, eşime iş lazım. Yeniden ayakta durmak için, çocuklarım için bize bir düzen lazım. Tamam, kaybettiklerimizi geriye getiremeyiz ama güçlü olmak zorundayız" açıklamasında bulundu.

Çocuklarının depremden çok fazla etkilendiğini dile getiren İpek Köse, "Çocuklarımın psikolojisi alt üst oldu. Depremden sonra Hatay’da kaldığımız 5 gün boyunca oğlum evi taşlayıp evimize canavar girdi, evimizi yıktı diyordu. Bize vurmaya başladı. Sabah okula götürdük öğretmenine vurmaya başladı. Hırçınlaştı. Ne yapacağımızı bilmiyorum" dedi.